Een paar jaar geleden had ik hier een gesprek met een klant. Het ging over zijn nieuwe huis. Hij had enkele jaren daarvoor een huis laten bouwen van 600m3 (zeg 200m2) en dat werd naar zijn zeggen te klein. Met de gezinsuitbreiding (2 kinderen) die zich sindsdien had voltrokken vond hij de leefruimte onvoldoende. Bovendien, zo zei hij, had hij zich vergist tijdens het opstellen van het programma van eisen. Hij wilde nu een PassiefHuis. Met een inhoud van minstens 900m3.
Ik heb daar een dubbel gevoel bij. Het PassivHaus is een Duitse uitvinding een beetje vergelijkbaar met de A/G labels die voor koelkasten, wasmachines en auto's bestaan. Daarmee bedoel ik dat die labels weliswaar informatie aan de consument verstrekken over het relatieve energieverbruik van het onderhavige consumptiegoed, maar dat het absolute verbruik niet meetelt. Een Smart Fortwo met een verbruik van 3,3 l/100km krijgt zo een B-label, terwijl een BMW 7-serie met een verbruik van bijna 7 l/100km een A-label mag voeren. Ik vind dat een beetje raar, want ik vind dat iemand die in die Fortwo stapt om naar zijn werk te rijden minder energie verbruikt en daarvoor best beloond zo mogen worden met een "A". En zo is dat met het PassivHaus ook ongeveer. De energieprestatie wordt hierbij gerelateerd aan het verbruik voor verwarming per m2/jaar, waarvoor een hele strenge norm geldt. Voor het elektraverbruik wordt geen zeer strenge eis geformuleerd.
Dus je kunt een flinke "BMW" laten neerzetten met een "A"-label, en dat vind ik ook een beetje raar. Als je de muren eindeloos isoleert, driedubbelglas, gebalanceerde ventilatie, volledige kierdicht (ze komen zelfs de luchtdichtheid meten als je het certificaat wilt verkrijgen) enz. enz. lukt het echt wel om naar dat verbruik van 15 kW/m2/jaar terug te gaan. Dus je bouwt een soort energiefort, met een enorm primaire energie & materiaalverbruik -daar gaat het ook niet over in die normen- wat je de eerste tachtig jaar energetisch niet terugverdient met je lage verbruik.
Een dergelijke redenering hing ik ook op ten overstaan van die meneer (minder m3 betekent dat oa). Daar vond ik absoluut geen gehoor, want volgens hem moet je huis bij je persoonlijkheid passen. Dan ben ik wel zo'n beetje uitgepraat.
Deze weer eens iets te lange inleiding moet ertoe dienen om argumenten aan te dragen waarom ik een klein huis wil bouwen. Superklein zelfs. Afgezien van mijn private ambitie om te bewijzen dat "klein", mits uitgevoerd in een goed doordacht ontwerp, wel degelijk "fijn" kan zijn, zijn er de volgende motieven om klein te bouwen:
-klein betekent minder materiaalverbruik, zeker bij een deeltijd-gebruik van belang;
-klein betekent altijd minder energieverbruik als je moet gaan verwarmen (of koelen);
-gezien de locatie van het object kun je 95% of meer van de tijd buiten leven. Daar is ruimte genoeg om grote eettafels neer te zetten. De binnenruimte moet voldoen als refuge waar je in die sporadische gevallen goed uit de voeten kunt. En cosy van een houtkachel geniet in het voor,- en najaar.
Dus protoype 1 (zie definitief ontwerp) krijgt één slaapkamer, één ruime wc, een goede douche, een praktische keuken en een zitruimte van ongeveer 4* 4 (die supersnel lekker op temperatuur is).
Is dat ruim? Nee, niet erg, maar m.i. ruim voldoende als je het 's avonds 11 uur wat frisser krijgt of, waarschijnlijker nog, als je overdag verkoeling komt zoeken.
Ccomfortabel? Ik denk het wel, superpraktisch, weinig schoonmaakwerk....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten