In 1977 bracht ik een bezoek aan "De Kleine Aarde" in Boxtel. Daar raakte in gefascineerd door een energiezuinig huis wat gedeeltelijk onder de grond was gebouwd. 17 jaar later, de oprichter van "De Kleine Aarde" was inmiddels boos weggelopen en had zijn nieuwe commune-achtige gemeenschap opgericht, "De Twaalf Ambachten", ben ik opnieuw in Boxtel geweest. Het idee van het halfondergrondse huis was met Sietz Leeflang, meeverhuisd en het nieuwe huis inmiddels tot "Onderlandhuis"gedoopt.
© de twaalf ambachten
Ik zat die tweede keer zelf al weer acht jaar in de bouw. Het idee sprak mij nog steeds aan, maar de uitwerking vond ik vriendelijk gezegd niet getuigen van een diepgaand inzicht in hoe je een fatsoenlijk huis bouwt.
Eén ding is het hebben van een idee, een tweede is hoe je dit realiseert. Inmiddels, weer 17 jaar verder, zijn ze daar in Boxtel ook achtergekomen, zo zag ik recent bij een bezoekje aan de website van "De Twaalf Ambachten".
Afgelopen winter raakte ik in gesprek met de electriciën bij mij op de bouw. Over oud worden, dromen hebben, dromen realiseren, een prijs winnen in de loterij. Van die dingen. Het zal ergens in november zijn geweest. De trekkingen van de grote loterijen zijn rond de feestdagen en álle Spanjaarden kopen hun vijfje (1/5 lot). Hij vertelde mij dat hij vorig jaar een stuk grond had gekocht vlakbij & met uitzicht op de Middellandse Zee. Een oude gaard met amandel,- en olijfbomen. Daarop wilde hij een huisje bouwen.......als hij de loterij zou winnen. Onder de grond in verband met de warmte hier in de zomer.
Nu is men hier in Spanje teruggekomen op het ongebreideld bouwen. Dat begon al te spelen voor de onroerend goed crisis losbarstte. Je mag zo maar niet overal bouwen. Juanca in zijn oude boomgaard dus ook niet. Of toch? Want de gemeente waar zijn stukje grond onder valt hanteert een gedoogbeleid voor optrekjes die de 30 vierkante meter niet overschrijden mits er minimaal een hectare grond bij zit. Dan mag je een schuurtje bouwen voor je gereedschap om het land te bewerken. Ben je niet bouwvergunningsplichtig, maar slechts meldingsplichtig. En dat je soms, als je al schoffelend de tijd vergeten bent, of door slecht weer wordt overvallen, je zelf te rusten moet leggen in het gereedschapsschuurtje op een opvouwbaar bed, onttrekt zich aan de ambtelijke bemoeizucht. En een fornuisje meenemen voor het opwarmen van het eten ook, dat spreekt.
Dus er leken mogelijkheden te zijn voor Juanca & zijn vrouw Rosa.
Dat motiveerde mij weer om míjn droom van een klein supergoed geïsoleerd, ondergrondshuis uit allerlei hoeken van mijn brein bij elkaar te zoeken. Dat heb ik gedaan en met dat gedachtengoed heb ik voor Rosa & Juanca een maquette gemaakt (die staat nu te pronken in hun huiskamer, ik zal eens vragen of ze een paar foto's opsturen). Inmiddels gebeurd, zie "het oorspronkelijke plan"
Inmiddels zijn we een klein jaar verder, en hebben we gisteren afgesproken dat we wél gaan bouwen maar toch zo low-profile mogelijk. Dus dat wordt constructief stro, een uitdaging!
.
© de twaalf ambachten
Ik zat die tweede keer zelf al weer acht jaar in de bouw. Het idee sprak mij nog steeds aan, maar de uitwerking vond ik vriendelijk gezegd niet getuigen van een diepgaand inzicht in hoe je een fatsoenlijk huis bouwt.
Eén ding is het hebben van een idee, een tweede is hoe je dit realiseert. Inmiddels, weer 17 jaar verder, zijn ze daar in Boxtel ook achtergekomen, zo zag ik recent bij een bezoekje aan de website van "De Twaalf Ambachten".
Afgelopen winter raakte ik in gesprek met de electriciën bij mij op de bouw. Over oud worden, dromen hebben, dromen realiseren, een prijs winnen in de loterij. Van die dingen. Het zal ergens in november zijn geweest. De trekkingen van de grote loterijen zijn rond de feestdagen en álle Spanjaarden kopen hun vijfje (1/5 lot). Hij vertelde mij dat hij vorig jaar een stuk grond had gekocht vlakbij & met uitzicht op de Middellandse Zee. Een oude gaard met amandel,- en olijfbomen. Daarop wilde hij een huisje bouwen.......als hij de loterij zou winnen. Onder de grond in verband met de warmte hier in de zomer.
Nu is men hier in Spanje teruggekomen op het ongebreideld bouwen. Dat begon al te spelen voor de onroerend goed crisis losbarstte. Je mag zo maar niet overal bouwen. Juanca in zijn oude boomgaard dus ook niet. Of toch? Want de gemeente waar zijn stukje grond onder valt hanteert een gedoogbeleid voor optrekjes die de 30 vierkante meter niet overschrijden mits er minimaal een hectare grond bij zit. Dan mag je een schuurtje bouwen voor je gereedschap om het land te bewerken. Ben je niet bouwvergunningsplichtig, maar slechts meldingsplichtig. En dat je soms, als je al schoffelend de tijd vergeten bent, of door slecht weer wordt overvallen, je zelf te rusten moet leggen in het gereedschapsschuurtje op een opvouwbaar bed, onttrekt zich aan de ambtelijke bemoeizucht. En een fornuisje meenemen voor het opwarmen van het eten ook, dat spreekt.
Dus er leken mogelijkheden te zijn voor Juanca & zijn vrouw Rosa.
Dat motiveerde mij weer om míjn droom van een klein supergoed geïsoleerd, ondergrondshuis uit allerlei hoeken van mijn brein bij elkaar te zoeken. Dat heb ik gedaan en met dat gedachtengoed heb ik voor Rosa & Juanca een maquette gemaakt (die staat nu te pronken in hun huiskamer, ik zal eens vragen of ze een paar foto's opsturen). Inmiddels gebeurd, zie "het oorspronkelijke plan"
Inmiddels zijn we een klein jaar verder, en hebben we gisteren afgesproken dat we wél gaan bouwen maar toch zo low-profile mogelijk. Dus dat wordt constructief stro, een uitdaging!
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten