Rijstestro

In de krant: "La Veu del País Valencià" van 18 september wordt melding gemaakt van een probleem. Het door de rijstbouwers achtergelaten stro ligt te verteren op de velden en zorgt voor visuele en milieuvervuiling in één van de mooiste natuurgebieden van de Middellandse Zeekust. 

In Valencia en Catalonië wordt in vlakke delta's aan de kust al heel lang rijst verbouwd. In Catalonië is de Delta van de Ebro bekend in Valencia het gebied rond Albufera.  

Tot niet zo heel lang geleden werd het grootste gedeelte van het stro na de oogst verbrand. In gebieden met een monocultuur van een graangewas was er van ouds weinig stro nodig voor het vee, dus was het makkelijker om de stoppels en het stro te verbranden om op die manier voedingsstoffen terug te geven aan de bodem. 

Rijstvelden in de lagune van Albufera

Tegenwoordig mag branden niet meer vanwege het milieu. Dus toen wij een aantal jaren geleden in de Delta van de Ebro een rondleiding kregen vertelde onze gids - tevens hoofd van de rijstbouwers in die streek- over hun probleem. Niet meer branden betekent onderploegen, want de verkoopprijs van stro is zo laag dat je er -zolang er nog geen andere alternatieven zijn- niet te ver mee moet gaan slepen. Dan kost het geld. 

Het probleem bij de rijstbouw is echter dat rijst natte voeten moet hebben en beter gedijt in vette klei dan in meer doorlatende grond met een hoog organische stof gehalte. Om over de extra -stikstof- bemestingskosten om het stro te laten verteren te zwijgen. Tot voor kort werden de boeren gecompenseerd voor het niet verbranden -te weinig volgens onze gids, maar dat soort subsidieregelingen zijn ook gedeeltelijk geslachtofferd door de crisis.

Dus hier kun je nu wél zeggen dat de stro een restproduct is. Zelfs nog meer dan dat: een bijproduct dat geld kost. Dus de boeren zouden mij moeten betalen als ik zo aardig ben om een baaltje stro op te komen halen.

Het terreintje van Juanca & Rosa ligt een klein uur verwijderd van de Ebro-delta, 'ns kijken of ik een slachtoffer kan vinden.